GERÇEK KARDEŞLİK
Gerçek iki kardeş, çiftliklerinde birlikte çalışıyorlardı. Kardeşlerden biri bekardı ve yalnız yaşıyordu; öteki ise evliydi ve geniş bir aileye sahipti.
Her günün sonunda kardeşler, tüm üretimlerini ve karlarını eşit olarak paylaşırlardı.
Bir gün bekar kardeş, kendi kendine şöyle düşündü:
“Ürettiklerimizi ve karımızı kardeşimle eşit biçimde paylaşmamız bence hiç de doğru değil” dedi kendi kendine. “Ben evli değilim, bakmakla yükümlü olduğum bir eşim ve çocuklarım yok. Ayrıca çok fazla bir gereksinimim de olmuyor.” Bunları dedikten sonra her gece, kendi ambarından bir çuval tahıl alıp, evlerini arasındaki bahçeden sürükleyerek, kardeşinin ambarına götürmeye ve onun ambarına boşaltmaya başladı.
Üretimleri ve karlarını eşit biçimde paylaşmaları konusu, kardeşlerden evli olanın da aklını kurcalamıştı. Bir gece o da şöyle bir karar vardı:
“Ürettiklerimizi ve karımızı kardeşimle eşit biçimde paylaşmamız bence hiç de doğru değil” dedi, kendi kendine. “Sonuçta ben evliyim ve ileride bana bakacak bir eşim ve çocuklarım var. Oysa kardeşimin, ileride kendisine bakacak hiç kimsesi yok.”
Ve aynı biçimde o da her gece kendi ambarından bir çuval tahıl alıp, evlerinin arasındaki bahçeden sürükleyerek, bir çuval tahılı kardeşinin ambarına boşaltmaya başladı.
Aradan geçen bunca süre içinde ambarlarındaki tahılın azalmadığını gördükçe iki kardeş de hem şaşırıyorlar, hem de buna bir anlam veremiyorlardı.
Bir gün, yine gecenin koyu karanlığında, birbirlerinin ambarına tahıl çuvalı taşırlarken, karanlıkta çarpıştılar. İkisi de işte o an anladılar, birbirlerinin ambarlarına kendi ambarlarından tahıl taşıdıklarını.
Sırtlarındaki tahıl çuvallarını yere bıraktılar ve… Birbirlerine sarılıp, birbirlerini sıkı sıkı kucaklayarak, kardeşliğin o doyumsuz güzelliğinin tadına vardılar doyamaya doyamaya, birbirlerinden bu kez, göz yaşlarını saklayarak